Samen koken in Immerloo, ‘Dit is de smeerolie van je leefomgeving.’

Ontmoetingsplek de Plint

Het is een woensdagnamiddag en de voorbereidingen voor de kookworkshop van Ruimtekoers zijn in volle gang. We zijn bij de Plint, een buurtontmoetingsplek in Immerloo. Shaheera zwaait enthousiast de deur open voor chef-kok Allon Cheng met zijn groentetassen. Hans, de coördinator van de Plint, is met bewoonster Gloria recepten aan het uitwisselen. Ze hebben het net over een Indisch recept voor aubergines. Ali zit gehurkt tussen de boodschappen op zoek naar het brood. Iman gaat alvast met de uien aan de slag.

Samen koken in Immerloo

De Plint is een ruimte onderin een van de flats aan de pleinen in Immerloo. Zo heten in de volksmond het Gelderse-, Brandenburgse- en Kleefseplein, aan de rand van Malburgen. Met hun hoogbouw herbergen ze veel verschillende culturen. Verbindingen tussen bewoners onderling en tussen hun culturen en de Nederlandse cultuur, ontstaan niet vanzelf. Maar als er is iets dat mensen en culturen kan verbinden, is het samen koken en eten. Door samen te koken tijdens de kookworkshops, vertellen deelnemers elkaar hun verhaal. Over hun geschiedenis, rituelen of familie en over het doorgeven van gerechten aan nieuwe generaties.

De vitamientjes zitten onder de schil

Shaheera zit aan tafel en vraagt aan Ali wat ze kan doen om te helpen. ‘You can fix the salad, if you want?’ Shaheera begint een komkommer te schillen. Gloria zit tegenover haar: ‘Leave the skin on, that’s better.’ Ik moet lachen en vertel dat mijn oma ook altijd zei dat ‘de vitamientjes onder de schil zitten.’ Gloria schatert: ‘Ja, dat!’

Shaheera vertelt tijdens het snijden van de komkommer dat ze in afwachting is van een verblijfsvergunning. Ze gaat over op Nederlands, wat haar verbluffend goed afgaat, ook als twijfelt ze daar zelf aan ‘Ik kom uit Afghanistan en heb een master in Design. In juni heb ik misschien een, eh, exhibition in Rozet van mijn patterns.’ Ze pakt haar telefoon en laat een portfolio zien met prachtige patronen, gebaseerd op onder meer etnische prints en patronen uit handgeknoopte, ambachtelijke kleden uit haar thuisland. ‘Bij Rozet zijn ze aan het kijken of ik dit kan printen op bijvoorbeeld tassen en andere spullen.’

Low key binnenlopen, aanschuiven en meedoen

Een andere deelnemer komt binnen. Hij is er voor de tweede keer. Vorig jaar is hij een eigen bedrijf gestart. Hij praat liever nog niet zoveel over zichzelf, maar vertelt wel dat hij de Plint heel relaxt vindt. ‘Er zijn weinig van dit soort plekken in de buurt, waar je zo low key kunt binnenlopen, aanschuiven en meedoen. Het maakt me nieuwsgierig.’ Al snel is hij verwikkeld in een gesprek met Shaheera over haar tentoonstelling. Hij vertelt haar dat een vriendin van hem deze avond een soort open-podiumavond organiseert in de stad. Shaheera is meteen geïnteresseerd. ‘Can you send me the location?’ Of nee, wacht, ik moet het in Nederlands doen: ‘Kun je mij sturen waar het is via mijn telefoon?’

Gewoon doen!

Ali Saad staat erbij met aubergines in zijn armen en lacht: ‘Ik vond het eerst ook moeilijk om Nederlands te spreken. Maar je moet het op een gegeven moment gewoon doen en niet twijfelen.’ Ali kwam als student uit Libanon, is inmiddels afgestudeerd en heeft nu een baan met een contract. Hij werkt ook mee bij Ruimtekoers. Vijf minuten later overlegt hij in zijn moederstaal met deelneemster Iman over de ingrediënten en bekijken ze de kookplaat. Dan lachen ze, want ze hebben ontdekt dat ze de vorige workshop iets verkeerd deden, waardoor het koken van rijst toen onnodig lang duurde.

Niet alleen maar kookworkshops

Collega en projectleider Renée Janssen praat intussen met coördinator Hans, terwijl ze tomaten snijdt. Hans blijkt sinds 1976 in de wijk te wonen, allerlei managementfuncties te hebben vervuld, ging vervolgens met pensioen en wilde gewoon toch nog heel graag iets doen. Hij rolde een beetje toevallig de Plint in. Hij is ook nog kok en diept moeiteloos recepten op waarvan je gaat watertanden. ‘Maar het is niet alleen maar samen koken in Immerloo’, lacht hij. ‘We breien bijvoorbeeld ook sjaals voor de Voedselbank en we hebben al vier lessen macramé gedaan.’ Hij knikt naar bloempotten die in kunstige hangers van macramé de muur sieren.

Ruimte voor spontane ontmoeting

In de aangrenzende ruimte zoekt chef-kok Allon Cheng nog even iets op in zijn laptop. Hij voelt zich heel betrokken bij projecten die via zijn passie, het koken, een veel diepere uitwerking hebben op bewoners en hun binding met hun omgeving. ‘In onze huidige wereld is elkaar ontmoeten en samen iets doen, veel minder vanzelfsprekend geworden. De kleine ondernemers ‘op de hoek’ waar je een buur treft, verdwijnen steeds meer. Sporten gebeurt niet meer zomaar in je eigen buurtje. Mensen regelen veel zaken op zichzelf, met hun telefoon. Waar is ruimte voor spontane ontmoeting en een luisterend oor voor elkaars verhaal?’

Allon verduidelijkt: ‘Hier zie je de mensen samen praten over wat hen bezighoudt. Dat is zó belangrijk. Het is de smeerolie van je leefomgeving. Onder meer door hier samen te koken, maken we van deze plek een landingsplaats, een thuishaven of zelfs een vangnet in zwakke momenten. Het biedt een basis voor mensen om vertrouwen te krijgen. En door samen koken, leer je niet ‘een cultuur’ kennen, maar de méns uit die cultuur. Je ziet geen Libanees of Afghaan, maar je ziet Ali of Shaheera.’

De Plint is inmiddels gevuld met heerlijke geuren en alles staat klaar, dus: ‘Aan tafel!’