Route Malburgen: Oud en nieuw ontmoet elkaar in Sama Sama!
Op 8 november stond er iets bijzonders op het programma bij Route Malburgen hoofdstuk 2. De deelnemers van de nieuwe Indische en Molukse editie kregen bezoek van de Malburgers die de eerste Route Malburgen tot leven hebben gewekt! In wijkrestaurant Sama Sama ontmoetten de twee groepen elkaar.
Verhalen delen en samen koken
Samen gaan ze in gesprek en maken ze een maaltijd die ze daarna met z’n allen lekker op peuzelen. Gado gado: mmm, dat wordt smullen! De opkomst is behoorlijk groot. Vooral veel nieuwe deelnemers zijn op de avond (en het lekkere eten!) afgekomen, maar tussen de enthousiastelingen zijn ook veel oude bekenden te bespeuren. Jan en Thea hebben de Veerpolderweg verlaten om de nieuwe deelnemers te ontmoeten en ook Jihan, Asmar, Renie, Ineke en Ben zijn op de bijeenkomst afgekomen. ‘Jihan wilde de nieuwe groep al meteen dolma’s leren maken,’ vertelt projectleider Florien met een brede lach.
Wie zijn dat ook alweer?
Applaus voor jezelf!
Als iedereen elkaar heeft begroet en een kopje koffie of thee in zijn of haar hand heeft, gaat de hele groep zitten in een grote kring om daar verder kennis te maken. Aan Florien de taak om iedereen bij de les te krijgen en de avond af te trappen. Ze vertelt dat ze in de wandelgangen al veel positieve geluiden heeft gehoord over de voortzetting van Route Malburgen. ‘Iedereen zegt dat het zo goed is dat we dit doen. Ze willen meer Route Malburgen! Dus ik ben blij dat jullie er allemaal zijn!’ Adri reageert meteen: ‘Dat wil ik omgekeerd ook tegen jullie zeggen. Dit is een hartstikke leuk initiatief en de manier waarop jullie dit doen is echt fantastisch!’ Er volgt een collectief applaus. De stemming zit erin!
Schat aan verhalen
In het voorstelrondje dat volgt horen we een glimp van de schat aan verhalen die de deelnemers met zich meedragen. Zo is voetbal een onderwerp waar veel Indische Malburgenaren goede herinneringen aan hebben. We horen dat Larry gespeeld heeft in het familieteam van Guus, Adri een keer heeft gewonnen van Vitesse en Rob vroeger de beste voetballer van Malburgen was. ‘In 1960 kwam ik in Malburgen. Mijn hart was voetbal, ik sprak ook alleen maar voetbal,’ vertelt hij.
Van krontjong …
Maar hoe ongelofelijk het ook klinkt, er is meer in het leven dan voetbal. Guus bijvoorbeeld heeft zijn hart verpand aan krontjong. ‘De muziek en de dansen die erbij horen,’ vertelt hij. ‘Ik speelde ook in een krontjong-band. Nog steeds trouwens.’
tot tropisch fruit
Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. De wereld van Wilma bestond uit naar school gaan, Grace rilt nu nog bij de gedachte aan het ‘donker hok’ in haar flat waar jongens rondhingen waar ze bang voor was en Lienke, de dochter van Larry, heeft levendige herinneringen aan haar opa en oma die in de Penningkruidstraat woonden. ‘Ik kan me het huis vooral heel goed herinneren, de geuren en kleuren die zo anders waren en toch niet, omdat ze ook leken op die van thuis. En de Indradjaja (toko, red.) waar we met oma naar toe gingen en waar ik een hele les kreeg over tropisch fruit.’
Ik kan me het huis vooral heel goed herinneren, de geuren en kleuren die zo anders waren en toch niet, omdat ze ook leken op die van thuis.
Top tips
De oudgedienden van Route Malburgen delen op verzoek van Florien een paar tips uit aan de nieuwe lichting. Ineke zegt dat dat wat iedereen vanavond aan het doen is – praten en integreren – heel belangrijk is. ‘Als je dat blijft doen, dan komen de herinneringen vanzelf,’ zegt ze. Asmar vindt de ervaring die ze heeft gehad met Route Malburgen zo fijn dat ze iedereen alleen maar veel plezier kan wensen en Jan denkt dat het lezen van de wijkkrant kan helpen om te weten wat er in de wijk speelt. ‘Top tips,’ aldus Florien.
De Molukse geschiedenis
Ook de Molukse gemeenschap komt ter sprake. Sommige aanwezigen kennen geen Molukkers in Malburgen, anderen, zoals Shirley van Sama Sama, juist heel veel. ‘De Molukse gemeenschap woont meer gegroepeerd, zoals in Elst,’ verklaart Guus. ‘Terwijl wij juist graag tussen de Hollanders wilden wonen zodat we konden integreren.’ ‘Ik denk dat de geschiedenis van de Molukkers een heel andere is dan die van jullie,’ zegt Ineke. ‘Zij werden hier geplaatst en hadden geen keuze. Velen van hen dachten ook dat ze weer terug zouden gaan naar hun geboorteland.’ Iedereen knikt. Elise vertelt dat ze met een aantal Molukse Malburgenaren in gesprek is, waaronder de heer en mevrouw Muskita die bij veel aanwezigen bekend zijn.
Selamat makan!
En dan is het tijd om te koken! Elise stroomlijnt de boel. ‘Wilma staat vanavond in de schoenen van de moeder,’ roept ze voordat iedereen de keuken in duikt. ‘En wij zijn allemaal haar kinderen!’
Dat werkt, want voordat je met je ogen kan knipperen, zijn de bloemkolen verandert in roosjes, staan de sperziebonen op het vuur en ontpopt Larry zich als eindverantwoordelijke voor het opwarmen van de verschillende bakjes pindasaus die een aantal deelnemers van tevoren hebben gemaakt. Binnen een mum worden de heerlijkheden uitgestald op een grote tafel en verklaart Wilma ‘het gado gado-buffet van Malburgen voor geopend!’
Selamat makan!
