Making-off Ruimtekoers: De opbouw van Paviljoen Halfweg
Het is half een op dinsdagmiddag. De mensen komen achter hun bureau uit en halen met de lunchtrommel in de hand even een frisse neus. Veel van hen lopen op de Groningensingel ( bijna letterlijk) tegen het werk van kunstenaar Rob Voerman aan. Paviljoen Halfweg.
Nieuwsgierigheid!
“Mensen stoppen geregeld en zijn nieuwsgierig. Ze vragen wat er allemaal komt te staan. Ik leg dan uit wat de bedoeling is, wat het idee er achter is. De reacties zijn super positief en geïnteresseerd.”
Rob is warm gekleed, met een muts, dikke jas en stevige schoenen. Logisch, want het wordt frisser en hij en zijn team zijn de hele dag buiten aan het werk om het kunstwerk neer te zetten. “Waar kijk ik naar?” vraag ik, terwijl Rob zijn gereedschap nog even weglegt. “Hier staat een paviljoen in aanbouw. Het heet Halfweg en het heeft te doen met de openbare ruimte van hier in Arnhem Zuid. Ik vind dat de openbare ruimte hier onpersoonlijk is en nogal eh, ja.. clean. Ik mis wat gezelligheid. Als je langs die enorme lanen fietst of loopt heb je nauwelijks ankerpunten. Ik wilde een werk maken dat daarop reageert.”
Meer lintbebouwing in Arnhem-Zuid
“Je zou het kunnen zien als een voorstel. Mijn idee is dat je langs deze laan een soort lintbebouwing maakt. Dat je daar kleine bebouwing maakt, kleine huisjes, af en toe ateliers, af en toe een cafeetje. Op die manier wordt die grote laan wat intiemer. De openbare ruimte is hier bijna onmenselijk.“ lacht Rob.
“Er zijn heel veel van dit soort randgemeentes. Het is in de jaren zeventig en tachtig met alle goede bedoelingen en bijna een utopische gedachte neergezet, maar ingehaald door de realiteit. De wijken zijn heel gefixeerd. Als je door de lanen heen rijdt is alles van je afgekeerd. Die kantoorkolossen hebben geen enkele binding met de omgeving verder.”
"Ik ben niet iemand die choqueert met mijn werk"
Mogelijkheden
Het is Rob ook om te laten zien dat er zoveel meer mogelijk is langs die lange lege lanen. “Hoe de openbare ruimte is ingedeeld is een thematiek die mij al heel lang interesseert. Hoe Nederland is ingericht heeft een behoorlijke invloed gehad op mijn werk. Het is hier strak geregeld. Je hebt geen rafelranden, alles is heel keurig. Dat is heel comfortabel maar ook benauwend soms.”
“Ik maak bouwwerken waar allerlei lagen en allerlei functies in zijn verwerkt. Omdat je ook functies door elkaar heen laat lopen heeft het ook een zekere ontregeling. Het is een vorm van loslaten van regels van vaststaande patronen. Ik maak bijvoorbeeld werken die tegelijkertijd een nachtclub lijken, een bunker of een daklozen opvang.”
Transparant en altijd welkom!
Halfweg wordt een transparant paviljoen, wit geschilderd, met daaromheen stevig plastic gespannen. Op een gedeelte van het paviljoen komt graffiti. Iedereen die nieuwsgierig is, is van harte welkom om binnen te komen. Er zijn ook diverse programma onderdelen waar iedereen van harte welkom is.
“In de avond brand er licht. Het is 24 uur open. Er komt een houtkachel in en er wordt thee geschonken. En er vinden ook activiteiten plaats binnen. Er worden bijvoorbeeld pepernoten gebakken! Iedereen mag zelf iets komen organiseren. Zo kwam er al een man die hier wel wilde komen sjoelen met zijn sjoelclub. Ha, geweldig! Het moet gewoon een open setting worden. Mensen zijn uitgenodigd om mee te doen.”
“Ik ben niet iemand die choqueert met mijn werk; ik wil graag mensen uitnodigen en aan me binden. Het werken op locatie haalt je uit je comfortzone en je moet je verhouden tot een andere context en omgeving. Ik heb hele gesprekken met mensen, dat vind ik het mooie.“
