Hoe de bezielde stad handen en voeten krijgt, ontdek meer over het maakproces van Soul Search City

Het spel krijgt vorm

Sinds september werkt de groep al samen en in het begin van dit jaar vond de  ‘Gamestorm’ fase plaats waarin zij in een weekend kennismaakten met speltechnieken en samen het doel van hun eigen spel bepaalden. Afgelopen week was het tijd voor de ‘Gamebuilding’ fase. Hoe gaat het spel eruit zien?

Begin april kwam de groep weer bij elkaar in het Timmerhuis om de game verder uit te denken en letterlijk en figuurlijk vorm te geven. Het eerste workshopweekend had een onderzoekend karakter. De groep trok toen veel de wijk in, onder meer met een stedenbouwkundig ontwerper. Dit weekend was er aandacht voor de verschillende rollen van mensen in de wijk (denk aan kind, jongere, oudere, docent, jongerenwerker, ondernemer) en voor belangrijke waarden voor een wijk (gelijkwaardigheid, verbinding). Zijn die verenigbaar in een spel? Daarnaast kregen de jongeren uitleg over het maken van impact in je omgeving. Het werd een weekend van plannen smeden, zowel aan tafel als in de werkplaats.

Een politiek spel voor inspiratie

Ter inspiratie speelden de jongeren een politiek dialoogspel, en Weerwolven. De opzet van Weerwolven viel enorm in de smaak. In het kort: bij Weerwolven zit iedereen in een kring en heeft iedere deelnemer een andere rol met bijbehorende krachten (die staan vermeld op een kaart de je trekt) die alleen de speler zelf kent. Bijvoorbeeld die van burger, jager, heks, Cupido óf weerwolf. De weerwolven moeten ontmaskerd worden door de groep. De weerwolven op hun beurt willen een gezamenlijk aangewezen slachtoffer uit de kring ‘verslinden’.

Laura, een van de deelnemers, legt uit: “Het dialoogspel kabbelt een beetje, dat wordt snel saai. Weerwolven is spannend. Die spanning komt voort uit wantrouwen, want iedereen waarmee je speelt, kan een bedrieger zijn. Die spanning willen we wél graag in het spel, maar het wantrouwen en bedriegen niet. We willen juist verbinding brengen in de wijk. Dat is dus nog een uitdaging: mensen verbinden op toch een beetje een spannende manier.”

Een spel om de wijk te verbinden

Het generale idee van het spel is en blijft: de wijk is uit elkaar gevallen door gebrek aan verbinding en de brokstukken die overal verspreid zijn in de wijk moeten weer bij elkaar gebracht worden.

Yasser: “We weten nu welke elementen we in het spel willen, zonder al té veel te verklappen: mensen hebben verschillende rollen, er is een spelleider, er zijn aanwijzingen die sommige deelnemers maar gedeeltelijk te zien krijgen en er moet samengewerkt worden om de brokstukken te vinden, te verplaatsen en bij elkaar te brengen. We maken een kleine versie die ook binnen speelbaar is en de grote versie de we in de openbare ruimte spelen. De jongeren hebben in het maakweekend bijvoorbeeld karakters uitgewerkt, een spelbord gemaakt, spelattributen gemaakt, maar ook nagedacht over heel praktische zaken, zoals hoe zetten we de brokstukken neer. Daarvoor ga ik, met hulp van WijkLAB, nu metalen attributen maken. Brokstukken van de wijk van de toekomst bijvoorbeeld en een vuurschaal waar spelers spreekhoutjes in kunnen gooien. Dat klinkt nu nog als abracadabra, maar straks in september valt het allemaal op zijn plek.”

Een creatief proces is soms verwarrend

Deelnemer Laura vond het maakweekend leuk, maar ook een beetje verwarrend. Het blijkt best lastig om iets definitief te bepalen, dus er veranderde nog wel eens iets. “We maken een kleine en een grote spelversie, daarvoor moesten we fysiek dingen in elkaar zetten. Daarnaast dachten we na over karakters en gingen die vormgeven. We bedachten wat ons beoogde effect is op de wijk (mensen samen brengen) en op wat voor manier we het spel aantrekkelijk kunnen maken, zodat mensen ook graag meedoen. En dat allemaal in die paar maakdagen. Ik heb bijvoorbeeld een deel script geschreven, karakters proberen uit te werken en ik heb een spelbord gemaakt. Het was alles bij elkaar heel leuk, gezellig ook om weer met de hele club samen te werken. Ik vind het een uitdaging. Waarom? Een voorbeeld: mensen kunnen brokstukken verzetten en kunnen dan overleggen wat ze daarbij het belangrijkst vinden en daarom het eerst willen verplaatsen. Ze hebben daarvoor spreektijd (met bijvoorbeeld een spreekhoutje in het vuur). Maar in dat geheel willen we dan ook de spanning van Weerwolven verweven. Dat vind ik wel een dingetje!”

In drie kwartier 18 personages getekend!

Deelnemer Zineb vond het weekend geweldig. Vooral omdat ze zelf aan de slag mocht. Ze legt uit: “Ik vind het gaaf dat we onze eigen inbreng konden geven. Voor mij kreeg het spel meer vorm door er op deze manier mee bezig te zijn. Ik heb in drie kwartier achttien personages getekend. In mijn hoofd uitdenken, dat werkt niet zo goed voor mij. Door spelonderdelen écht te maken en een spel te spelen, gaat het leven. Ik heb interactie nodig. Het was ook heel leuk om elkaar weer te zien en om iedereen nog beter te leren kennen. Mijn volgende stap? Mensen werven om mee te doen! Ik ga zeker de meiden vragen die ik ken van mijn vrijwilligerswerk in de wijk.”