Groenteman Frits, vakman in hart en nieren: Het is m’n hobby en m’n leven
Als oudste zoon van een Doornenburgse fruitkweker, wist groenteman Frits Mattijssen al jong dat hij een eigen zaak wilde hebben. Op zijn 27e was het zo ver. En nu, 38 jaar later, staat hij nog steeds trots en met veel plezier achter de toonbank in zijn eigen groenten- en fruitzaak op de Drieslag in Malburgen.
"Er gaan zó zeventig tot tachtig uur in een week. Maar het is mijn hobby en mijn leven. Heerlijk!"
Hobby en leven
‘Van huis uit weet ik wat het betekent om hard te werken. Dat was vroeger bij ons thuis noodzaak om te overleven. Op mijn zeventiende ging ik aan het werk op de groenteafdeling van een supermarkt. Ik haalde mijn middenstandsdiploma en nog een serie andere diploma’s; groenten, exoten (exotische vruchten) en boekhouden. Tien jaar lang werkte ik in verschillende winkels en stond ik op de markt. Ik reisde stad en land af, ging naar beurzen, leerde alles over wat ik het beste waarvandaan kon halen en spaarde daarnaast voor mijn startkapitaal. Toen ik voor mezelf begon, wist ik precies waar ik in stapte. Er gaan zó zeventig tot tachtig uur in een week. Maar het is mijn hobby en mijn leven. Heerlijk’
Aan de slag op de Drieslag!
Toen Frits op de Drieslag begon, was het pand in behoorlijk slechte staat. Maar een beetje uitdaging is juist mooi, vindt hij. ‘Als alles vanzelf gaat, is er toch niks aan? Het moet ergens om gaan, er moet een beetje strijd te leveren zijn om te overleven. Als ondernemer moet je van veel markten thuis zijn. Ik regel echt álles zelf: van inkoop tot administratie en van het messen slijpen tot onderhoud aan mijn pand (je kunt klagen dat het er slecht uitziet, maar je kunt ook op zondag zelf een kwast pakken en de pui fris opschilderen).’
Om zes uur ’s ochtends begin ik met alles vers vullen in de winkel. Ik ben nog van de ouderwetse aanpak, een degelijke groenteman ook. Hutspot ga ik niet voorgesneden in zakken stoppen; ik snij het vers waar de klant bij staat. Dan is het veel lekkerder! Vroeger bij ons op de boerderij deden we alles zelf, van daaruit heb ik verstand van producten. De liefde daarvoor zit er gewoon in bij mij; dat kan ik niet eens uitleggen. Piepers moeten van de kleigrond komen en Golden Delicious appelen van bij de Linge. Ik houd van die handel, ook al is het kleinhandel. Van altijd de mooiste producten kopen. Van rondlopen bij de boer waar ik mijn spullen haal, terwijl die me vertelt hoe alles reilt en zeilt.’
"Ik ben nog van de ouderwetse aanpak. Ik snij het vers waar de klant bij staat. Dan is het veel lekkerder!"
“Ik weet precies wat er leeft onder de mensen”
Frist lacht dat hij eigenlijk een beetje op straat leeft, door zijn beroep. ‘Ik hoor van álles in de zaak. Mensen maken een praatje, doen hun verhaal. Zo weet ik precies wat er leeft onder de mensen, ik ben zeg maar ruim geïnformeerd over de maatschappij. En ja, ik voer ook best discussies met klanten. Over politiek of de staat van het winkelcentrum. Ik denk dat veel mensen verwend zijn en vooral weten wat hun rechten zijn. Als dingen niet goed gaan, is er snel een ander schuldig aan. Terwijl ik denk: ”Je moet het zélf doen in het leven. Je krijgt niks voor niks. Je hebt discipline nodig en je moet willen doorzetten om ergens te komen.
Wat me opvalt, is dat geld té belangrijk is voor mensen tegenwoordig. Ze leven jachtig en streven dingen na die hen een hoop stress opleveren. Ik zie jongelui snel de supermarkt inschieten en wat uit het schap trekken. Of ze kopen alles op internet. Voor een praatje of aandacht voor wat je koopt, is weinig ruimte. Natuurlijk, ze weten misschien ook niet beter, maar toch denk ik dat ze het contact en de verbinding ergens missen. Mijn opvatting is dat je beter vijftig jaar lang leuk werk kunt hebben waarvan je gewoon kunt leven. Je kunt ook kiezen voor een hoop stress en ellende waarmee je misschien miljonair wordt. Maar daar schiet je niks mee op.’
Als je denkt dat groenteman Frits getrouwd is met zijn zaak, heb je het mis: hij heeft ook nog een heel fijn gezin waar hij vol trots over praat. ‘Ik heb vier kinderen, de jongste is twintig, en die doen het allemaal hartstikke goed; heel mooi om te zien. En mijn vrouw Maria is de stille kracht op de achtergrond. Dankzij haar heb ik al die uren in de zaak kunnen steken en draaide thuis ook alles door. En we hebben ook een kleinzoon van twee, prachtig is dat! Ik leef het leven op mijn manier en trek me van de wereld weinig aan. Blijf trouw aan je eigen visie; daarmee kom je het verste.’
Bijzondere verhalen bij de winkeliers op de Drieslag
Dit verhaal is onderdeel van het project dat stadsmaker Tina Lenz uitvoert. Zij loopt een aantal weken mee met de winkeliers op de Drieslag. Zo gaat achter elke winkelpui een wereld schuil: een andere cultuur, lekker eten, fijne producten of gezellige dienstverlening. Mensen ontmoeten elkaar, maken een praatje, leren elkaar kennen en zo verbinden alle ondernemers op hun eigen manier de mensen in de wijk.
