De finale van Wij zijn de stad: helden maken films over helden!
Het was zover: de finale van Wij zijn de stad! Onder leiding van presentator Cliffon waren in Focus de zeven beste documentaires te zien die de mavo 3-leerlingen van het Olympus College de afgelopen maanden in samenwerking met filmmakers Jamil Makhoul, Elize Kuiper en Ruimtekoers hebben gemaakt. Op het grote doek dus! Wat een helden.
Flashback:
Dit schooljaar maakten de mavo 3-leerlingen van het Olympus College zelf een documentaire over hun wijk Malburgen. Ze trokken de buurt in, leerden die met een andere blik te bekijken, maakten kennis met nieuwe buurtgenoten, kozen een Malburgse held, gingen met een professionele camera op stap om hem of haar te interviewen, monteerden de beelden tot een film, zetten er muziek onder en presenteerden het geheel aan elkaar en aan de docenten. Zeven films schopten het tot de finale. Het was een heel proces, dat niet altijd even gemakkelijk verliep volgens Rein in ’t Veld, projectcoördinator van het Olympus College.
Rein in 't Veld - Olympus College
Alle emoties zijn wel voorbijgekomen. Frustratie, verdriet, blijdschap, woede, verveling en trots.
Welkom in het prachtige Focus-theater!
Op de ochtend van de finale van Wij zijn de stad overheerst vooral dat laatste: trots! Want hoe tof is het om je eigen film op groot scherm in een echt filmtheater te bekijken! En, vooruit, er is ook ongemak. Want laten zien wat je gemaakt hebt aan een zaal vol medeleerlingen is natuurlijk best wel spannend. Het filmgala wordt gepresenteerd door een strak in het pak gestoken Cliffon die niet bepaald oogt als een beginner. Toch heeft hij pas een keer eerder zoiets gedaan. Ook de talentenjacht op school heeft hij aan elkaar gepraat. ‘Ik laat het gewoon over me heen komen,’ verklaart hij, vlak voordat het filmfeest van start gaat. ‘Welkom in het prachtige Focus-theater!’ begroet hij zijn medeleerlingen wanneer zo goed als iedereen op het pluche is neergeploft. Op de voorste rij zitten Rein, filmmakers Jamil en Elize, projectleiders Fleur en Renée van Bureau Ruimtekoers en vier verwachtingsvolle docenten van het Olympus.
Spanning van begin tot eind
De goed gevulde zaal kijkt achtereenvolgens vier docu’s. De eerste film, over twee Malburgse wijkagenten, houdt van begin tot eind de spanning goed vast. De tweede gaat over Nathali van naaistudio de Stiksteek en wemelt van de goede vragen en in de derde, waarin leerlingen van klas M3B een bezoekje brachten aan barbershop Bier & Baard, leren we dat je om iets te bereiken niet alleen dingen doet omdat ze moeten, maar ook omdat je dat graag wilt. Cliffon moedigt ondertussen iedereen aan om de aandacht erbij te houden: ‘Jullie moeten extra goed opletten, want jullie zijn onze jury!’ Nog net voor de korte pauze duikt het hele publiek de Grote Koppel in voor een rondleiding langs alle baden. Aan humor ontbreekt het niet. De mavo 3-leerlingen die deze vierde docu maakten, weten aan hun held te ontfutselen dat hij eigenlijk helemaal niet van zwemmen houdt.
Mini-Oscars en Bioscoopbonnen
Na een break van vijf minuten is het tijd voor de tweede helft van de finale van Wij zijn de stad. Er volgt een film over meneer Erkelens, leraar Duits op het Olympus. Hilariteit alom in de zaal. ‘Wat een man!’ besluit Cliffon als hij het podium opkomt om de volgende film aan te kondigen: een rustig en helder portret van een Malburgse rijschoolhouder. De uitsmijter van de dag is een documentaire over vergroeningsexpert Ali.
Pak die shine!
Alle docu’s oogsten dik applaus. Cliffon trouwens ook. Maar er valt ook wat te winnen. Twee prijzen zijn er te vergeven: een juryprijs en een publieksprijs. Filmmaker Elize reikt de eerste uit en die gaat naar … tromgeroffel uit de zaal … de docu over naaistudio de Stiksteek! ‘Hierin kwam alles samen: close-ups, omgevingsshots, goede vragen,’ roept Elize. ‘Kom naar voren, pak even die shine!’ Drie meiden uit M3A stappen het podium op en krijgen een gouden mini-Oscar en een Bioscoopbon.
En de publieksprijs gaat naar …
Dan de publieksprijs. De zaal zoemt: ‘Ali! Ali! Ik hoop dat Ali gaat winnen. Stem op Ali. Hij is zo schattig!’ Maar helaas, met net iets meer stemmen wint de film over de Koppel. Sanne, een van de leerlingen die Ali heeft geïnterviewd, vindt het niet erg. ‘Ik heb een mooi cijfer overgehouden aan het project,’ zegt ze. ‘Eigenlijk wilden we filmen in de gevangenis, maar we kregen te laat antwoord op onze mail, dus dat kon niet meer. Ali was ons plan B. Een klein half uurtje voordat we met hem in gesprek gingen, hoorden we pas dat het doorging. Dat interview hebben we dus helemaal gefreestyled. Best spannend!’
De zomer tegemoet
Na afloop van de Wij zijn de stad-finale zwermt de groep de zaal uit, de zomer tegemoet. Cliffon gaat nog even op de foto. ‘Popster!’ joelen twee klasgenoten. Hoe was het nou om een filmgala aan elkaar te praten? Viel het mee? ‘Ja’, vindt de presentator. ‘Het was spannend, maar leuk. Ik had tips gekregen van Renée en meneer in ’t Veld over wat ik allemaal kon zeggen.’ Dat dat goed gelukt is, vindt ook Elize: ‘Cliffon ownde het vandaag.’ Samen met Jamil, Reneé en Rein praat ze na over de ochtend en het project. Blij verrast is iedereen door de opkomst en de sfeer. ‘Ze waren lekker aan het lachen met elkaar, maar als het erop aankwam, waren ze allemaal stil en respectvol,’ merkt Renée op.
Leren van op je bek gaan
En het project zelf? Hoe ging dat? ‘Het is een mooie voorbereiding op het mbo,’ vindt Rein. ‘Daar wordt veel minder klassikaal lesgegeven en ben je veel meer verantwoordelijk voor je eigen leerproces.’ Elize knikt. ‘Je leert zoveel van op je bek gaan.’
Soms was het zoeken naar een manier om de leerlingen blijvend te motiveren, maar de trots die de leerlingen lieten zien, bijvoorbeeld bij het delen van de shots die ze hadden gemaakt, maakte veel goed. ‘Bovendien,’ zegt Rein, ‘om een professionele camera in je handen geduwd te krijgen en daarmee de wijk in te mogen gaan, doet echt wat met je vertrouwen. Het is stoer. Dat zag je ook wel. Soms werd er bijna gevochten over wie de camera mocht vasthouden!’
