Buurtkok Anita in Immerloo: “Dit is mijn passie, mijn missie”

Tijdens de Coronacrisis kookt Anita elke dag voor ongeveer twintig personen in Huis voor de Wijk. Wie wil kan het eten komen ophalen. Voor wie dat niet kan, is er ook nog bezorging mogelijk. Anita doet het voor mensen die het fijn vinden om gebruik te maken van haar maaltijd, de reden maakt haar niks uit. Sommige mensen zijn eenzaam, sommigen zijn bang en weer anderen vinden het wandelingetje op en neer naar het wijkcentrum wel fijn of ze vinden het gewoon gemakkelijk.

Op televisie met Herman den Blijker

Televisiekok Herman den Blijker kreeg ook lucht van Anita’s harde werken. In het kader van zijn tv programma Herman Helpt een Handje, besloot hij om haar met zijn foodtruck te komen helpen. Anita’s droge commentaar hierop: ‘Geen idee hoe hij mij heeft gevonden. Dat doet er ook niet toe. Zijn hulp vond ik fijn en het was een hartstikke aardige kerel, maar het was ook een beetje apart. Normaal ben ik juist onzichtbaar en ben ík het die moet roepen: ”Joh, kom eens langs met je verhaal en eet een hapje mee. ”Nu stond ik ineens in de spotlights. Ik ben helemaal niet van dat commerciële. Koken, is mijn passie, mijn missie. Daarbij zijn de mensen het belangrijkst voor mij. Het koken is een mooi en fijn middel om hen te bereiken.’

Stop die liefde eens in een pan!

Waar die passie ‘m dan in zit? Dat kan Anita niet eens precies zeggen. Het was haar zoon die op een dag opmerkte: ‘Mam, stop al die liefde van je eens in een pan!’ En dat deed ze. ‘Ik doe het omdat ik merk dat het mensen goed doet om aan te schuiven, met elkaar te praten, gezellig wat te eten. Natuurlijk hebben ze hun – soms zware – verhalen. Die mogen er even uit en dan is het ook klaar, want iedereen heeft wel wat. Het gaat er nu juist om dat je bij mij aan tafel even een paar uurtjes lucht in je hoofd krijgt! Wil je op je gitaar tokkelen, ga je gang. Vervelende mensen liggen er per direct uit. Warmte en gezelligheid, dat is wat ik mensen aan tafel kan en wil bieden. Bij al ‘mijn’ groepjes voel ik me een beetje het moedertje van het hele stel.’

Liefdevol mensen aansturen en een fijne sfeer

Allon Cheng is zo’n beetje haar voorbeeld. ‘Hoe hij liefdevol mensen aanstuurt en een fijne sfeer creëert in de keuken en aan tafel; dat is knap. Er komt veel bij kijken. Dat merk ik elke dag. Ik ben van 9 uur tot 20 uur in de weer. Om te koken, maar ook om alles te regelen. Ik heb nu één stagiair, Nikos, die ik begeleid. In de toekomst wil ik dat meer gaan doen. Maar ik wil ook blijven koken en aandacht hebben voor mijn eters. Dus ja, het moet wel een roeping zijn. Anders zou ik het niet volhouden, om me iedere dag opnieuw voor 100% te geven. Gek worden? Nee hoor. (lachend) En bovendien: gek worden, dat doe je maar één keer. Daarna kun je gewoon weer verder waar je gebleven was!’