“Er is zo veel onderzoek gedaan naar de effecten van cultuurparticipatie. Deelnemers ervaren meer zelfvertrouwen en veerkracht. Samen kunst maken zorgt ervoor dat je sociale en creatieve competenties ontwikkelt, het maakt je mondiger en je kunt beter je mening delen. Echter, cultuurparticipatie an sich is erg conservatief, het belangrijkste doel van de sector is dat mensen vooral mee moeten doen. Ik zou een stap verder willen zetten; is het mogelijk dat we door middel van cultuurparticipatie ook maatschappelijke vraagstukken met elkaar aangaan? Dat we daadwerkelijk samen zoeken naar oplossingen voor problemen die zich afspelen in de leefomgeving van deelnemers? Dat betekent dat inwoners en beleidsmakers samen deelnemen via cultuurparticipatie. Dan wordt het een vorm van burgerparticipatie. Wanneer je burgerparticipatie combineert met kunst- en cultuurparticipatie, vullen beide elkaar aan en versterken ze elkaar. Op die manier krijgt cultuurparticipatie ook een diepere laag van betekenis, en wordt burgerparticipatie een stuk toegankelijker, voor iedereen”.