Dit was de Akademie Workshop: Backstage bij de Onkruidenier, in samenwerking met Lenn Cox.
Hoe creëren we langdurigheid in projecten? Wat neem je mee, en vooral: wat laat je achter? Allemaal vragen die worden opgeroepen tijdens de eerste workshop, van de Onkruidenier in samenwerking met Lenn Cox, in de tweede module van de Akademie: Ontwikkelen van vakmanschap.
Wat is de waarde van gras?
Op 14 september ontmoetten we elkaar bij A Tale of A Tub, een voormalig badhuis in het Justus van Effencomplex in de wijk Spangen in Rotterdam. Backstage bij de Onkruidenier: ontdek en ontwikkel de tools van het Grassroots ecosysteem. Tijdens deze workshop, in de Rotterdamse wijk Spangen, gingen we met 15 deelnemers, Jonmar van Vlijmen van de Onkruidenier, en community-werker Lenn Cox op zoek naar verschillende grassoorten en grassroots-initiatieven in de wijk. Wat kunnen we van grassen leren over de ecologie, economie, en onszelf in relatie tot onze gedeelde leefomgeving?
Ontdek meer over het werk van de Onkruidenier
Kennismaken:
Wat is je eerste of onvergetelijke herinnering aan gras?
Een goede ijsbreker om jezelf kort even voor te stellen. Wat blijkt? Iedereen heeft een eigen herinnering aan, of verhaal bij gras. De verhalen lopen uiteen, van verstoppertje spelen in het hoge gras, of we meer graszaden moeten gaan eten (er is immers genoeg), en hoe kunstgras dan smaakt. Hooibalen in een wei – die van een afstand lijken op schapen – gras waar je niet op mag lopen (maar misschien wil het gras dat juist wel?), en een kat die als gedomesticeerd dier toch een wild-dier-ervaring heeft in het hoge gras, en denkt dat niemand hem ziet.
Kijken als een vogel
Een mooi bruggetje naar de opdracht van vandaag: Kijk naar je omgeving vanuit een ander perspectief. Misschien kijk je als gras (zoals liefdesgras, kruipertje of straatgras), of als een vogel, of als eerdergenoemde kat? Om dit te doen, hebben Jonmar en Lenn een paar attributen meegenomen, zoals speciale spiegeltjes waarmee je kunt kijken als een vogel.
Een van de onderzoeksvragen die werd geformuleerd was: “Hoe brengen we het ecosysteem van Spangen in kaart, vanuit verschillende perspectieven?” en “Welke tools en toepassingen zullen we nog meer nodig hebben om dit te kunnen doen?”
De wijk in
We gaan het Justus van Effencomplex uit en de wijk verder in. Lenn vertelt dat er in de Marconitorens slechtvalken nestelen die hun leefomgeving – de stad met de groeiende hoogbouw – ervaren als rotslandschap. Dit brengt een boel vragen op gang. Hoe verhouden wij ons tot de natuur? Hoe faciliteer je meer duurzame relaties en geef je iets (terug) aan de wijk, en moet dat? Hoe blijf je als maker en kunstinstelling je eigen positie bevragen?
Wat gebeurt er als je gras op een andere plek zaait, en wat gebeurt er als je mensen in een andere omgeving neerzet?
‘Ik vond het mooi om te zien hoe je van iets wat je snel over het hoofd ziet, gras in dit geval, iets groters maakt en daarmee werkt. Zonder het te hoeven forceren, het is er al. En dan van daaruit je onderzoek doen, het uitvergroten. Een lijstje erom als het ware en zo zichtbaarheid creëren. Maar, in hoeverre kun je iets teruggeven als maker? En: zitten mensen daar wel op te wachten?’
Deelnemer Coco
Nieuwe tools
Terug bij A Tub worden groepjes gevormd. De deelnemers gaan de tentoonstelling Grassroots: Seeds for (x)change bekijken en samen een nieuwe tool bedenken om in te zetten als aanvulling voor het huidige ecosysteem. Er worden creatieve ideeën gepresenteerd en de frisse samenwerkingen zorgen zelfs voor een nieuwverworven vriendschap en een vervolgafspraak!
Projecten zien als ecosysteem
Tijdens de talk die we uiteindelijk hadden, met Andrea Koll van A Tale of A Tub en Robin Atema van Ruimtekoers, bespraken we de vraag: wat neem je mee uit dit project, en vooral: wat laat je achter en wie dragen daar dan zorg voor?
Vanuit de Onkruidenier gaf Jonmar aan dat het project in Spangen een leercurve is geweest. Er was in het begin toch wat weerstand vanuit de wijk. Toen er mét bewoners regelmatig werd gepraat, en toen de huidige inwoners van Spangen samen met de Onkruidenier met grassen in aanraking kwamen, ging het beter vanuit deze gedeelde grond. De Onkruidenier ziet de projecten zelf als een ecosysteem, met meerdere lagen, relaties en beweegrichtingen.
Vanuit A Tale of A Tub is er nu ook meer begrip voor de wijk en meer communicatie mét de wijk. Ze zijn geen buurtcentrum, maar er is wel meer interactie met de bewoners, doordat ze niet meer vanuit het gebouw alleen handelen, maar vaker de wijk ingaan.
We sloten af met hooikefir en heerlijke injera, gemaakt van teff-meel, van Injera Habesha.
Tot op de volgende Akademiedag, 12 oktober in Arnhem!
